محمدرضا پیغمبری برگزیده جشنواره تئاتر افلاکیان معتقد است مهم‌ترین ویژگی نمایش خیابانی این است که در دل جامعه اتفاق می‌افتد و نیاز به چهره‌پردازی، صحنه‌آرایی یا طراحی لباس آنچنانی ندارد. بازیگران نمایش خیابانی سعی می‌کنند با زبان کوچه و بازار و مفاهیم ساده و در عین حال مؤثر به ارزش‌های جامعه بپردازند.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، محمدرضا پیغمبری برگزیده جشنواره تئاتر افلاکیان و عضو باشگاه تئاتر تجربه حوزه هنری قم، کارگردان و هنرمند جوانی‌ست که در نخستین جشنواره استانی تئاتر خیابانی افلاکیان توانست دو جایزه را به خود اختصاص دهد. این دو جایزه، جایزه اول بازیگری و دوم کارگردانی بودند. جایزه کارگردانی به‌خاطر نمایش «مهندس مین» و جایزه بازیگری به‌خاطر نمایش «سرباز سردار». او با وجود جوانی تاکنون بازیگری را در بیش از 5 اثر نمایشی و کارگردانی را در بیش از 6 اثر نمایش تجربه کرده و در تعدادی فیلم کوتاه نیز به ایفای نقش پرداخته است. در این گفت‌وگو از او درباره فعالیت‌ها و تجربیاتش در این سال‌ها و حضورش در جشنواره دفاع مقدسی افلاکیان پرسیده‌ایم.
درباره داستان نمایش «مهندس مین» که با آن در جشنواره افلاکیان حضور داشتید بگوئید
داستان یکی از سربازهای حاج قاسم سلیمانی، به نام عباسعلی فتاحی است که در گردان تخریب به شهادت می‌رسد.
چه شد که به فکر تولید این اثر افتادید و متن آن از کجا آمد؟
حقیقت ماجرا این است که قبل از فراخوان جشنواره افلاکیان، من در فکر تولید یک اثر با موضوع 8 سال دفاع مقدس بودم که مدتی دغدغه شخصی‌ام بود. این ایده با فراخوان جشنواره افلاکیان مصادف شد و باعث شد من روند کار را تسریع کنم و کار را به جشنواره برسانم.
در مورد متن، آقای مرتضی شاه‌کرم چند متن به حوزه هنری ارسال کرده بودند برای تولید اثر نمایشی. استاد احمد سلیمانی و استاد محمدرضا آزاد هم طی جلسه‌ایی متن‌ها را به بچه‌های باشگاه تئاتر تجربه معرفی کردند و من و چند نفر از دوستان شروع کردیم به خواندن، تحلیل کردن و چهار کار بر اساس همین نمایشنامه‌ها با موضوع دفاع مقدس در حوزه هنری قم تولید شد.
چرا این اثر نمایشی شما در قالب خیابانی تولید شد؟
در حقیقت دو عامل خیلی متأثر بود، اول اینکه متن نمایش در قالب خیابانی نوشته شده بود و دوم اینکه جشنواره افلاکیان هم در قالب تئاتر خیابانی برگزار می‌شد.
نمایش خیابانی چه ویژگی‌هایی دارد؟
مهم‌ترین ویژگی نمایش خیابانی این است که در دل جامعه اتفاق می‌افتد و نیاز به چهره‌پردازی، صحنه‌آرایی یا طراحی لباس آنچنانی ندارد. بازیگران نمایش خیابانی سعی می‌کنند با زبان کوچه و بازار و مفاهیم ساده و در عین حال مؤثر به ارزش‌های جامعه بپردازند. ویژگی که نمایش «مهندس مین» هم از آن بهره می‌برد. نمایش «مهندس مین» یک ارزش بسیار مهم را در دل جامعه بازگو می‌کند و به همین خاطر مخاطب را همراه خود می‌کند. مسئله مهمی مثل دفاع و جانفشانی سربازان این وطن که همیشه با جان و دل از خاک و ناموسشان دفاع کرده‌اند.
باز هم در عرصه تئاتر خیابانی کار خواهید کرد؟
قطعاً، چرا که من به عنوان هنرمند می‌توانم از این راه به یک سری دغدغه‌ها و مسائل ذهنی‌ام پاسخ بدهم و اگر توفیق داشته باشم شاید بتوانم تأثیرگذار هم باشم و یک موضوع فرهنگی را مطرح کنم. به نظرم اتفاق مهم و تأثیرگذاری در تئاتر زمانی می‌افتد که با مردم با زبان و از زاویه دید خودشان به مسائل بپردازیم و تئاتر خیابانی چنین کاری می‌کند.
مهم‌ترین مشکلات در مسیر تولید این اثر چه بود؟
مشکل در تولید نمایش همیشه بوده و هست. به‌نظرم یک گروه خوب می‌تواند از پس مشکلات بر بیاد. خوشبختانه باشگاه تئاتر تجربه این امکان را به من داد و خدا را شکر توانستیم از یک سری مشکلات مثل تهیه لباس، اکسسوری، و تأمین یک سری وسایل که مورد نیاز بود بر بیاییم.
مهم‌ترین ویژگی گروه شما که موجب شد این کار با موفقیت در جشنواره افلاکیان مواجه شود را چه می‌دانید؟
به نظرم مهم‌ترین عامل این بود که ما به معنی واقعی گروه بودیم و همدل به سمت یک هدف حرکت کردیم. جلسات تمرین بسیار خوب بود و بازیگران بسیار زحمت کشیدند و مهم‌ترین عامل در تئاتر همین گروه بودن است. باشگاه تئاتر تجربه به شکل گرفتن این گروه بسیار کمک کرد.
جشنواره افلاکیان چه طور تجربه‌ای برای شما بود؟
تجربه بسیار ارزشمندی بود. هم مواجه با این شکل جشنواره که نمایش خیابانی چه دستاوردهایی می‌تواند داشته باشد و هم آشنایی بیشتر با خود این شکل از نمایش. در کل ممنونم از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری و کنگره شهدا، استان قم برای برگزاری این جشنواره، همکاری این چند نهاد بسيار ارزشمند بود.
چه شد که به سمت تئاتر رفتید؟
تحصیلات من در همین حوزه بود، در هنرستان هنرهای زیبا نمایش خواندم. من در دنیای نمایش احساس آرامش و تأثیرگذاری می‌کنم. هنر تئاتر به هنرمند این اجازه را می‌دهد که رسالت خودش را دنبال کند. از این روست که هنر نمایش مقدس است و این برای من ارزشمند است.
چه مسیری را برای رسیدن به اینجایی که در تئاتر دارید طی کرده‌اید؟ چه مسیری را به علاقه‌مندان به تئاتر پیشنهاد می‌کنید؟
من سختی‌های زیادی کشیدم، اما به شخصه همیشه اولویت اول و آخرم تئاتر بوده و هست. می‌توانم بگویم بخش اعظم زندگی‌ام صرف این کار شده و از این جهت خیلی خوشحالم. مشکلات مالی فراوان، راضی کردن خانوادگی و هجمه‌های اطرافیان هیچ کدام مانع نشد که من این راه را ادامه ندهم و خوشحالم که با سرسختی توانستم تأثیرگذار باشم.
مهم‌ترین عوامل برای موفقیت در هنر نمایش که آنها را به علاقه‌مندان و هنرجویان پیشنهاد می‌کنم؛ مطالعه و یادگیری، تمرین کردن، فیلم دیدن، نمایشنامه خواندن و آشنایی هر چه بیشتر با این کار و در کنار همه اینها تجربه اندوزی است.
انتهای پیام/
نظر شما